Het is niet voor het eerst en wellicht ook, niet voor het laatst dat Esbe, de zangeres voor wie de term “veelzijdig” uitgevonden werd, ons compleet verrast. Deze nieuwe plaat van haar, haar achtste studioplaat, is een verzameling a cappella-interpretaties van vaak eeuwenoude songs, meestal Engels van origine, maar waarvan een flink aantal ook deel uitmaken van de muzikale canon waarmee ook wij hier in Vlaanderen opgegroeid zijn.

Ik zal er maar meteen een bekentenis tegenaan gooien: ik ben zelf opgegroeid in een niet al te bemiddeld gezin, waarin nochtans muziek altijd een belangrijke rol heeft gespeeld en waar samen zingen een vast gegeven was, dat de lichtbak, televisie genaamd, op onnoemelijk veel momenten bijzonder fijn vermocht te vervangen. Daar ligt de reden waarom ik zo geraakt ben door deze nieuwe plaat van Esbe: zowat alle songs die erop staan, behoorden ook tot “ons” repertoire en de oefeningen in harmoniezang -Esbe doet het allemaal in haar eentje- komen mij maar al te bekend voor. Hoezeer je ervan kon genieten, als je een fijne tweede of derde stem bedacht had bij het refrein van bijvoorbeeld “Kumbaya” of “My Bonnie Lies Over The Ocean”, twee van de liederen, die hier heerlijk van een nieuwe versie voorzien worden.

Opener “Sumer Is Icumen In”, dat sommigen zullen kennen van The Hilliard Ensemble, is ruim achthonderd jaar oud, maar staat nog altijd als een huis en bij de klaagzang van de vrouw die wacht op de terugkeer van haar man, die op visvangst is, zoals de titelsong verhaalt, kun je ook vandaag bezwaarlijk onbewogen blijven. Ik beleefde dan ook enkele meer dan aangename uren toen ik deze plaat tijdens een lange autorit leerde kennen: vijf keer naéén liet ik ze passeren, krop vaak in de keel, en overlopend van fijne herinneringen. Meezingen werd onvermijdelijk bij ”Scarborough Fair” en “Greensleeves” en zelfs “Three Blind Mice” en het huppelende “Go Tell Aunt Nancy” riepen beelden op van toen ik nog veel en veel jonger was dan vandaag.

Het Kerstlied “Coventry Carol” is zowat het enige nummer dat ik niet kende, maar ook daain etaleert Esbe wat voor een fantastische zangeres ze is. Ze is niet voor niks een heus gediplomeerde zangeres, die het instrument dat we “stem” noemen tot in de kleinste puntjes beheerst en je moet het haar nageven: niet iedereen is bij machte een dik half uur lang luisteraars te boeien met alleen maar die stem als wapen. Die stem en natuurlijk de uitmuntende selectie aan vaan eeuwenoude liederen, waar tegenaan en tussenin al eens de geluiden vn een ochtendlijk bos of die van een zware kerkklok gemonteerd worden.

Eén nummer heb ik nog niet vermeld: mijn absolute favoriet,”Oranges and Lemons”, dat me onvermijdelijk terugvoert naar mijn vijfde leerjaar en de leerkracht van toen, die me zowat alles geleerd heeft wat ik nodig heb om naar muziek te kunnen luisteren. Het leerlingenfeest aan het einde van dat schooljaar bevatte een vertaling van deze “Oranges and Lemons” en vandaag, bijna zestig jaar later, kan ik nog altijd vaststellen dat mijn vermogen om kippenvel te krijgen haast onaangetast aanwezig is. Dat is muzikale magie, denk ik. Esbe is, wat mij betreft, dan ook een muzikale magiër, die nog maar eens een fantastische plaat gemaakt heeft !

(Dani Heyvaert)